Boże Narodzenie

Oto wśród tej nocnej ciszy Bożego Narodzenia jesteśmy uniesieni w sercu pomiędzy niebem i ziemią. Niebo i ziemia zostały zjednoczone z Miłości Boga Ojca mocą Ducha Świętego w Synu Bożym, który przyjmując Ciało z Maryi Dziewicy stał się Bogiem z nami. Od tej chwili nikt już nie jest bezbronny wobec zła i grzechu, nikt nie może powiedzieć, że nie ma znikąd ratunku, że muszę się godzić na zło, na słabość, na obojętność wobec zła i grzechu.  Przecież! „Jeśli Bóg z nami, któż przeciwko nam!?”

Rozpoczynamy zatem nasze uroczyste Świętowanie faktu Bożego Narodzenia w którym Słowo Ojca Przedwiecznego stało się Ciałem i zamieszkało między nami. Bóg nie zostawił nas w tragedii zła i grzechu, ale wszedł w nasz ludzki świat, w nasz życiowy bałagan, aby rzucić światło zbawienia. Światło miłości i łaski, światło nadziei i pokoju! Rzucić w ciemność zła i grzechu, a czasami nawet braku nadziei, które tak bezlitośnie ograniczają nasze dobro.

On nie mówi, do nas „musisz być dobrym człowiekiem,” bo przecież z „niewolnika nie ma robotnika”. On mówi do nas: „jeśli chcesz, pójdź za Mną.”.

Jedyną wielkością, której się od nas Bóg domaga jest Miłość, bo On sam jako Bóg w Trójcy Świętej Jedyny jest Miłością. Bóg nie może się zaprzeć samego siebie, dlatego wymaga od nas, którzy wyrażamy chęć pójścia za Chrystusem jako Panem i Zbawicielem, wymaga miłości: „Będziesz Miłował.”  I to musi nam wystarczyć!

„Podnieś rękę Boże Dziecię, błogosław Ojczyznę miłą!”