„Tylko”

„TYLKO PROCH ADAMOWY LEŻY W TEJ MOGILE.”

Oto streszczenie życia ludzkiego. Jedno zdanie, wystarczy… nawet jedno słowo.

TYLKO – gdybyśmy byli jak to jedno, tylko. Ile wycisnąć można w tłoczni życia z ciała i ducha ludzkiego? Ile się potęgi mieści w człowieku, który wie po co żyje, jak żyje i dlaczego? Potęga myśli, słowa, czynu w dzieży radości i smutku, zwycięstw i porażek. Życie ludzkie od początku do końca, śladami olbrzyma odciska się na ziemi… Człowiek żyje, a wszystko wokół przemija, człowiek żyje! Życie go tworzy, odkrywa, kształtuje, gdy kocha, gdy cierpi, gdy zwyczajnie, czuje. Gdy wysokie loty wznoszą jego serce, może być strwożony, może być w rozterce, ale twórczy zawsze, gdy dalekie cele, nawet małe rzeczy zamieniają w wiele. Paciorek różańca, co nagle się staje, nie ozdobą na szyi jak zwykłe korale, ale bronią na diabła, mocną i skuteczną, co toruje wśród pokus ludziom drogę wieczną. Ileż zwykłych gestów i słów, potu i łez. Zliczył je ten, który Jest! Żadnemu dobru nie dał upaść na ziemię. Ten, który z zachwytu nad ludźmi na Krzyżu rozpostarł ramiona, i życie Swoje za każdego daje, kona, a potem dla twojego i mojego tylko… Zmartwychwstaje.