Na czwarty tydzień wielkopostnej drogi

Powrót marnotrawnego dziecka jest radością aniołów i świętych, jest radością Boga samego. Czy jednak nawrócą się ci, którzy nie mają świadomości od Kogo się odwrócili? Jest jednak nadzieja, która mówi o szczęśliwcach. O tych, którzy zrozumieli swoje zło i nawrócili się w stronę tego, Który jedynie sam jest naprawdę dobry. Nadzieja paschalna dotyka każdego grzesznika. „Jezu! Ufam Tobie!”

IV

Umarło kapłaństwo! Czemu nikt nie płacze?

Więc wszyscy się cieszą! Proszę wiwatować!

O nieświadomi łask wszelkich bogacze!

Widzieli, jam tonął, nikt nie chciał ratować?

Pobożnych życzeń widziałem już wiele,

lecz serc do pomocy tak mało, tak mało

a często ja w pełnym stawałem kościele

i tam… kapłaństwo moje… umierało…

Na waszych oczach były me słabości,

siły opadły przewodnika stada,

może zabrakło kapłaństwu miłości,

a może zwykła pośród swoich zdrada?

Na wszystkie godzę się dziś komentarze

będą tak barwne i zobojętniałe

jak na Mszy św. zasępione twarze

w godzinie Bożej beztrosko ospałe.

Jutro zapomną, że byłem z posługą

dla której nie ma także zrozumienia

a ja zwyczajnym byłem tutaj sługą

dla serc wykutych z litego kamienia.