Myślę, więc wierzę

(Iz 40,6-8) „Tekst ten ukazuje pewne powiązania, na które dotąd zbyt mało zwracano uwagi. Dla Deuteroizajasza zasadniczą myślą było przemijanie spraw tego świata, ludzie, choćby przybierali pozory największej potęgi, są w końcu jak kwiaty, które jednego dnia kwitną, a nazajutrz zostaną skoszone i schną; a tymczasem wśród tego olbrzymiego widowiska przemijalności Bóg Izraela zawsze ‘jest’, a nie dopiero ‘będzie’. We wszelkim stawaniu się i przemijaniu On ‘jest’. Owo ‘jestem’ Boga, który trwa ponad nietrwałością stawania się, wyraża ponadto coś więcej. Jest On zarazem dla nas rękojmią; jest dla nas przez swe trwanie, oparciem dla naszej nietrwałości. Bóg, który ‘jest’, jest zarazem tym, który ‘jest’ z nami, jest nie tylko Bogiem samym w sobie, lecz naszym Bogiem, Bogiem ojców.” /…/ „Toteż myślą przewodnią proroków staje się przeciwstawienie bożkom, którzy przemijają, Boga, który ‘jest’.”

Joseph Ratzinger „Wprowadzenie w chrześcijaństwo”