brat-bogumil-logobrat-bogumil-logobrat-bogumil-logobrat-bogumil-logo
  • Aktualności
  • O Nas
  • Święta Pamięć
  • Pustelnia
    • Loteria z Pustelni dla młodych
    • Loteria z Pustelni dla starszych
    • Brat Bogumił Marian Adamczyk
    • Przewodnik po Ziemi Świętej
    • Zostać pustelnikiem
    • BBMA i FG
    • ZIEMIA ŚWIĘTA
  • Czytelnia
    • Pan Jezus
    • Dwie Katedry
    • Dzieci Boże
    • Odmawiajcie Różaniec
    • Listy z pokutnej Trasy
    • Rozgrzeszenie
    • Najmniejszy Syn Adama ostrzega
    • Świadectwo Anioła Stróża
    • Dziecko Maryi
  • NA SAMOTNOŚCI
    • NIEPOKALANA
      • LA SALETTE
      • RÓŻANIEC
    • ŚWIĘTY JAN PAWEŁ II
    • LEKTURA NA CZASIE
    • W OBJĘCIACH MIŁOŚCI
    • RODZINNE I INNE
    • MŁODA WIARA
    • MSF
    • JMJ
    • NAJSTARSZE SANKTUARIUM W POLSCE
    • BIELARUS

Fragment do rozważania 8

  • Home
  • Aktualności
  • Brat Bogumił Marian Adamczyk
  • Fragment do rozważania 8
Fragment do rozważania 7
29 marca 2012
Fragment do rozważania 9
25 czerwca 2012
17 kwietnia 2012
Kategorie
  • Brat Bogumił Marian Adamczyk
Tagi

EPOPEJA „PAN JEZUS”

TYTUŁ DRUGI: Wschód Światła Wiecznego (120-190)

 

120    Panienka, słysząc dziwy, stoi zadumana –

Pragnęła bowiem ukryć Boże przywileje,

Tymczasem usłyszała Zwiastowania dzieje.

Czyżby przedwieczna Światłość, jaką nosi w sobie,

Udzieliła swej łaski maluczkiej osobie

Poprzednika, co z łona przed Zbawcą się korzy,

I szepce matce: „Oto – jest Baranek Boży?!”

Jan szczęśliwy, bo z duszy prysnęły kajdany,

Godową szatą łaski został przyodziany,

Więc pragnie się pokłonić Panu z matki łona.

130    W mig pojęła to Panna i śpiewa wzruszona:

 

„Uwielbia dusza moja Pana – Zbawiciela.

Duch mój w Bogu spoczywa, jest pełen wesela,

Iż wejrzał na pokorę swojej służebnicy.

Odtąd sławić mnie będą święci i grzesznicy:

Wszystkie narody ziemi oddadzą mi chwałę,

Bo uczynił mi rzeczy wielkie i wspaniałe

Ten, co jest Wszechmogący i święte ma Imię,

A miłosierdzie Jego w pokolenia płynie.

Jego dobroć i łaska w krąg się rozprzestrzenia.

140    Ukazując potęgę Wszechmocy Ramienia

Rozpędził myśli w sercach; gdzie mieszka duch pyszny,

Mocarzy zrzucił z tronu, pokornych wywyższył.

Łaknących w dobrodziejstwa obficie uraczył,

A z pustymi rękami odprawił bogaczy.

Przygarnął pod opiekę sługę, Izraela,

Pomny na miłosierdzie, którego udziela.

Jako, że przyrzekł Ojcom błogosławieństw rzeki –

Abrahamowi, jego potomstwu na wieki”.

 

Nim z Maryją wejdziemy w gościnę do środka,

150    Zastanówmy się nad tym, co mówiła ciotka.

Duch Święty ją napełnił obficie łaskami,

Gdy Matkę Nieskalaną witała ze łzami»

Odkrył wiele tajemnic poczciwej kobiecie,

Z grzechu pierworodnego uwolnił jej dziecię.

Dwoje dzieci maleńkich, jeszcze nie zrodzonych,

Rozmawiają ze sobą jak mędrcy Sorbony,

Dając przez to świadectwo – i to jakże wielkie…

Że płód już w łonie matki jest pełnym człowiekiem.

Należy go szanować, uznać jego prawa,

160    Bo mord nienarodzonych aż zgrozą napawa…

To jest wielka nauka przestrogami grzmiąca.

I odtąd Boża Matka to „Wszechmoc prosząca”.

Krwią własną zasilała Ciało Niemowlęce,

A Boże Dziecię składa w Macierzyńskie ręce

Wszelkich łask swoich zdroje! Z rąk Najświętszej Panny

Życiodajny nurt łaski tryska jak z fontanny.

Zbawiciel tego pragnie, tego sobie życzy:

Między Niebem i ziemią Miriam pośredniczy!

 

Pierwszymi odbiorcami łaski Zbawiciela

170    To: matka i dzieciątko. Fakt ten nas ośmiela

Prosić Bogarodzicę o łaski dla siebie.

Dobra Matka nawiedzi i wesprze w potrzebie!

Ona spieszy do krewnych z wszelaką pomocą,

A my braćmi Jej Syna z niedolą sierocą.

Dwie Matki przedstawiają jakby dwa Przymierza:

Z Nowego płynie łaska obfita i świeża,

Którą się karmi Stare, bezpłodne dla Nieba,

Nowe – rękami Miriam – udziela mu Chleba,

A czyni to z radością, bo ma serce Matki.

180    I odtąd nawołuje: – Pójdźcie do mnie dziatki,

A przekażę wam łaski od Jezusa dane,

O jakie nieustannie wstawiam się przed Panem.

 

W Magnificat poucza, gdzie się radość kryje –

A nikt nie był szczęśliwszy nad Pannę Maryję!

Klucz do szczęścia stworzenia schowany w pokorze:

Im głębiej się uniży, stanie się jak morze

Wypełnione wodami ze źródeł żywota.

Po miłości największa jest pokory cnota,

Bo miłość jest rozlewna jak woda w jeziorach:

190    Tam miłość będzie kwitnąć, gdzie wzrasta pokora…

Podziel się
0

Powiązane wpisy

24 grudnia 2017

PODNIEŚ RĘKĘ BOŻE DZIECIĘ, BŁOGOSŁAW OJCZYZNĘ MIŁĄ!


Czytaj dalej
24 listopada 2017

CHRYSTE KRÓLUJ CHRYSTE ZWYCIĘŻAJ


Czytaj dalej
28 września 2017

ODMAWIAJCIE RÓŻANIEC


Czytaj dalej

Autoryzowana strona Pokutnika
Brata Bogumiła Mariana Adamczyka

Szukaj na stronie

Przejrzyj archiwum

śp. Brat Bogumił Marian Adamczyk

Autoryzowana strona Pokutnika - Brata Bogumiła Mariana Adamczyka
Strony internetowe i pozycjonowanie